| سطح بازی: Normal |
| درجه سنی: Teen |
| زمان یادگیری: بین 15 تا 30 دقیقه |
| نقد پلتفورم: PS3 X360 |
نقاط قوت : نقشه های 24 نفره عالی - استفاده از ابزار ها و وسایل نقلیه مختلف جنگی - گیم پلی خوب
نقاط ضعف : گرافیک و تکسچر های تقریبا قدیمی
در بازی Battlefield: Bad Company هیچ کس در هیچ جا امنیت ندارد.نه تک تیر اندازی که در یک برج کمین کرده است.نه یک سرباز که پشت یک تانک قدرتمند نشسته است.و قطعا شما نیز در حالی که باید از بین خرابه های آتش گرفته با سرعت زیاد عبور کنید ، امنیت نخواهید داشت.اگر شما فضای اکشن نسخه های قبلی بازی را دشوار و سر سخت می دانستید ، هنوز معنی درستی از سختی و دشواری نمی دانید.با توجه به حالت های جذاب تحت شبکه و انفرادی و همینطور قابلیت انهدام و فنا پذیری بالای محیط بازی ، Battlefield: Bad Company یکی از بهترین و سرگرم کننده ترین اکشن های سال خواهد بود.
با توجه به موتور گرافیکی مناسب بازی ، محیط های نبرد و در واقع همان "میدان جنگ" بسیار تخریب پذیر خواهد بود.گوشه ها و شکاف های دیوار ها که تقریبا در همه بازی های این سبک پناهگاه خوبی به شمار می آمد این بار به راحتی می توانند توسط یک گلوله تانک یا یک خمپاره متلاشی شود و شما را بدون هیچ گونه سرپناهی در برابر دشمن قرار دهد.در بازی شاید مواردی پیش بیاید که در مسیر رسیدنتان به یک مکان مشخص یک خانه ظریف و کوچک و نه چندان مستحکم وجود دارد. در چنین مواردی می توانید خانه را با استفاده از سلاح های خود خراب کنید و از وسط آن عبور نمایید. اما سیستم تخریب پذیری این بازی نیز همانند هر شاخصه دیگری از بازی بی عیب و نقص نیست زیرا تمام خانه های از این قبیل به خوبی نابود نمی شوند.برای مثال ممکن است بر اثر شلیک یک خمپاره خشت ها و آجر های یک خانه خراب بشوند اما بعضی چیز ها مثل قطعات بزرگ چوب در برابر تمام شلیک های خمپاره مقاومت می کنند.در کل این سیستم در این بازی اشکالاتی دارد اما کماکان می توان گفت Battlefield: Bad Company رنگ و بوی تازه ای به تخریب و عبور کردن می دهد.
یکی از بهترین حالت های این بازی که برای بازیکنان تازه کار بسیار مناسب است همان حالت انفرادی می باشد.نکته جالب همینجاست که بازی انفرادی در یک نسخه از Battlefield بسیار جذاب تر از حالت تحت شبکه ای است با نقشه های مختلف و تعداد زیادی دشمن ساختگی و نه چندان چابک.شما در این بازی در نقش سرجوخه Preston Marlowe بازی خواهید کرد که به تازگی به گردان 222وم از گروهان B پیوسته است.اعضای این گردان همگی جزو نخاله ترین و بی مسئولیت ترین افراد ارتش هستند که به این گردان فرستاده شده اند تا بعنوان اولین گردان وارد نبرد شوند. در واقع این گروهان برای ارتش ارزش چندانی ندارد و در واقع جان اعضای آن قابل خرج است! شما یک گروه چهار نفره را کامل خواهید کرد که شامل این سه نفر می باشد : 1- یک سرگروهبان کهنه کار با موهایی سفید به نام Redford که برای هرچه زودتر بازنشسته شدن به صورت داوطلبی به این گروهان وارد شده است، 2-دانشجویی به نام Sweetwater که برای گذراندن دوران تحصیل خود و بدون اطلاع از اینکه باید بجنگد به این گروه وارد شده است و 3-Haggard که یک روستایی نادان و عرق خور است و مسئول تخریب و بمب گذاری می باشد و علاقه زیادی به نابود کردن خانه ها و اجسام دارد.شما باید با همراهی گروه خود در داخل خاک روسیه پیش روی کرده و بعضی از تاسیساتی که نگهبان های زیادی دارند نابود نمایید. ارتش شما را در حالت سر در گمی در پشت خطوط دشمن رها می کند و در واقع شما را از سر خود باز می کند. شما باید با گروه خود بدنبال انجام ماموریت های مختلف بروید و در بین راه نیز یک دیکتاتور را که مانند صدام حسین است رها کنید و با خود ببرید. اما خیال نکنید که داستان به همین سادگی است بلکه در مسیر شما تعداد زیادی نکته برای خندیدن و چیز های زیادی برای کشف و بازشدنی های فراوانی وجود دارد که ارزش جنگیدن و نبرد در بازی را دارد.
شخصیت بازی در واقع یک آچار فرانسه به شمار می رود و می تواند همه کاری را انجام دهد ، با هر وسیله ای حرکت کند و حتی با هر سلاحی تیر اندازی نماید.بیشتر اوقات شما باید با یک خمپاره انداز یا یک نقش دهنده لیزری کار می کنید که می تواند یک روستا را به صورت کامل با خاک یکسان نماید.نقش دهنده لیزری می تواند یک بمب 50 تنی و بسیار قدرتمند را شلیک نماید که در واقع برای از بین بردن سپرهای سنگین کارایی دارد اما باید گفت بسیار جالب و جذاب است که یک چنین بمبی را روی سر عده ای سرباز بیچاره بیاندازی و پر پر شدن آن ها را تماشا کنی.خوشبختانه این سلاح بعد از هر بار شلیک و برای شلیک دوم زمانی را نیاز دارد و به شما اجازه نمی دهد به طور ناخواسته جنگ جهانی سوم را آغاز نمایید!!!!
بین شما و هم گروهی هایتان حرف های زیادی طی بازی رد و بدل می شود که این خود به جذابیت بازی می افزاید اما گروه شما هرگز نمی میرند و در مواقع نسبتا زیادی به خوبی با یکدیگر همکاری نمی کنند.در حالت تحت شبکه نیاز شدیدی یه هماهنگی و تناسب با اعضای گروه خود دارید در حالیکه در حالت انفرادی احساس می کنید که به تنهایی بازی را انجام می دهید و گروهتان فقط می تواند بعضی از ماموریت هایتان را گوش زد کند ، کار های کوچکی که برای به اتمام رسیدن یک ماموریت لازم است انجام دهد و کمی هم شما را در طول بازی با طنز مواجه سازد و بخنداند.حتی ممکن است آن ها تعدادی از دشمنان را از پا آورند یا پشت مسلسل های ثابت هم بنشینند اما مسلما کسی که بیشترین کار را انجام می دهد شما هستید.شاید اگر بازی این توانایی را به شما می داد که مراحل داستانی بازی را با کمک دوستانتان به صورت تحت شبکه به اتمام برسانید این مورد خیلی به چشم نمی آمد اما متاسفانه این چنین امکانی وجود ندارد.
سربازان دشمن نیز بویی از چابکی و زرنگی نبرده اند و برایشان مشکلی نیست که در میدان جنگ در فضای باز بایستند و منتظر ازرائیل بشوند!!!! خوشبختانه بازی از این نظر زیاد با مشکل مواجه نیست چرا که ماموریت ها و دشمنان سرسخت زیادی در مسیرتان قرار دارند اما به طور کل باید گفت نبردها خیلی جذاب تر می شد اگر دشمنانتان نیز می توانستند از پناهگاه ها استفاده نمایند . اگر آن ها چنین کاری می کردند با امکان تخریب پذیری بالای محیط بازی ، خراب کردن پناهگاه ها بسیار جالب و سرگرم کننده می شد.شخصیت تحت کنترل شما در بازی دارای یک تزریق کننده شارژی است که هر بار استفاده از آن درجه سلامتی شما را کامل می کند و این تزریق گر شارژی بعد از مدت کوتاهی که از استفاده قبلی بگذرد و دوباره شارژ شود ، قابل استفاده مجدد می باشد.اما تعجب نکنید زیرا قطعا استفاده از تزریق برای بازیابی سلامتی، غیر واقعی تر از بازیابی سلامتی به صورت خودکار ( همانند آنچه در بازی های COD4 و Vegas 2 دیدیم) نیست . اما کلا غیر عقلانی به نظر می رسد که یک سرباز در تب و تاب چننی نبرد دشوار و سختی ، هر 20 ثانیه یک بار چیزی را به داخل سینه خود فرو کند.شاید شما به این بیاندیشید که چهار نفر از عجیب و غریب ترین افراد ارتش در برابر ارتش بزرگ روس ها که دارای تانک ها و بالگرد های نظامی زیادی است ، شانس چندانی ندارند اما با وجود چنین سیستم آسانی برای کامل کردن درجه سلامتی ، حدس شما کاملا اشتباه است.
هنگامی که شما تعداد زیادی از سلاح ها و ابزار آلات حالت انفرادی را در اختیار دارید ، آن موقع می توانید به حالت تحت شبکه عالی این بازی وارد شوید.نام این حالت از بازی Gold Rush است اما درواقع شامل دو نوع حمله و دفاع می شود که که در هریک از آن ها تیم مهاجم باید جعبه های طلای تیم حریف را منفجر کند.اگر بتوانید این کار را با موفقیت انجام دهید ، قسمت های بیشتری از نقشه برای شما قابل دسترس می شود که باید با حرکت و هجوم در آن ها نیز به منفجر کردن جعبه های طلا بپردازید.این حالت را می توان در بازی های دیگری هم یافت اما باید گفت هیچ یک از آن ها این حالت را به کاملی Bad Company ندارند زیرا در این بازی نقشه ها ظرفیت 24 بازیکن را دارند و لیست بزرگ و متنوعی از ماشین ها شامل جیپ ، تانک ، بالگرد ، قایق و Humvee ها را در اختیار شما می گذارد و همین طور شما می توانید از توپخانه های لیزری و معمولی نیز استفاده نمایید. همچنین در این نوع از بازی 5 کلاس شخصیتی و حرفه ای وجود دارد که هریک دارای مهارت ها و بازشدنی های خاص خود است.برای مثال حرفه ای ها (specialist) می توانند ماشین های دشمن را علامت گذاری کنند تا تخریب چی ها خمپاره های خود را دقیقا به همانجا بزنند ،تک تیر انداز ها نیز علاوه بر فعالت های معمول خود می توانند از نقش دهنده های لیزری استفاده نمایند تا تانک ها را از کار بیاندازند و همچنین حرفه ای ها می توانند کمک های اولیه به دیگران برسانند یا حملات موشکی درخواست نمایند.
حتما شما هم از خواندن مطالب بالا تا به اینجا به این موضوع پی برده اید که این نسخه از سری "میدان نبرد" دارای حالت اصلی کل سری، که همان رقابت بر سر پرچم ها و گرفتن آن ها می شود را ندارد!!!! این حالت را می توان با گرفتن برنامه های تکمیل کننده بازی یا همان Patch ها به بازی اضافه کرد اما بر اساس ذات این سری معروف ، باید این حالت از همان ابتدا در بازی قرار می گرفت.اما با این وجود شما به این زودی ها از بازی در حالت "حمله طلایی" خسته نخواهید شد. نقشه و محیط بازی در این حالت بسیار متناسب و مساوی برای هر دو طرف جنگ ( مهاجمان یا مدافعان) طراحی شده است به طوری که اکثر اوقات نتیجه بازی حاصل از چیزهای خیلی جزئی و حاشیه ای است.به نظر می رسد اگر وسایل جنگی بیشتری در بازی وجود داشت اوضاع بسیار بهتر می شد چرا که وسایل در این نسخه به اندازه ای که در نسخه پیشین بازی دیدیم نیستند و بیشتر اوقات هم تیمی ها بر سر سوار شدن بر چیزهایی مثل بالگرد با یکدیگر جدال دارند. اما با وجود مقام های ماندگار و دائمی و بازشدنی های فراوان ، Battlefield: Bad Company بهترین و اعتیاد آورترین بازی در حالت تحت شبکه را پس از COD4 داراست.
حتما توجه داشته باشید که هنگام ورود به این بازی صدای بلندگوی سیستم خود را روی حداکثر تنظیم نمایید چراکه این بازی دارای بهترین صداگذاری است.صدای شلیک تیر یک تک تیرانداز به خوبی در کوهستان طنین انداز می شود ، در حالیکه صدای نبردهای تقریبا نزدیک آنقدر زیاد و شفاف است که شما را مجبور می کند گوش هایتان را بگیرید.
از نظر گرافیکی بازی اصلا تعریفی ندارد درحالیکه روی هر صحنه از بازی دانه دانه های عجیبی دیده می شود.حتی هنگامی ک در ابتدای بازی رو به آسمان صاف و آبی می کنید با خود می گویید چرا همه چیز انقدر کدر و تیره است! البته باید گفت روند بازی آنقدر جذابیت دارد که جبران این کمبود گرافیکی را بکند.
در پایان باید گفت که Battlefield: Bad Company یکی از بهترین و اعتیاد آورترین بازی های امسال است که با وجود عالی نبودن ، ارزش های زیادی دارد
